Meesterknecht Klaas over 10 jaar Mk: “Of ik nog kan fietsen? Erop en erover!”

De Meesterknecht bestaat 10 jaar! Dat vieren we op 4 oktober in Otterlo. Met een mooie fietstocht – uiteraard – en meer. In de aanloop en rond die dag delen 10 leden hun verhaal: wat betekent De Meesterknecht voor hen?

Meesterknecht Klaas is al lid sinds de start in 2015. Hij vertelt hoe een confronterende opmerking het beste in zijn benen naar boven haalde tijdens de ‘hoogtestage’ in Saarland, september 2019. 

“Het was donderdagavond, we waren net aangekomen bij onze accommodatie in Hauenstein. Samen met mijn fietsmaat Jelle vierde ik het weerzien met onze routeleider Tim en maakte ik kennis met onze fietsgroep en kamergenoten. Als begin-vijftiger vertelde ik trots over onze kleinkinderen, waarop een jonge kamergenoot reageerde; wat leuk dat je NOG wielrent. Mijn vader loopt ook NOG steeds hard. Ik realiseerde me toen pas dat opa zijn niet alleen leuk is, maar blijkbaar ook zijn schaduwkanten heeft. 

Hoewel ik niet echt ambitieus fiets, nam ik mij gelijk voor om dit weekend te bewijzen dat ik NOG kan fietsen. Ik zal deze jonge vader even een poepje laten ruiken! 

Vrijdagochtend, gelijk een mooie rit met 2000+ hoogtemeters. In zijn korte fietsbroek zagen zijn benen er sterk uit. Die power werd bevestigd op de relatief korte klimmen. Zijn lange benen gingen als Schoonebekers jaknikkers krachtig op en neer. Ik kon zijn wiel tijdens het klimmen bij lange na niet houden. Ik moest mijn strategie wijzigen! Dan maar mijn diesel aanspreken op de lange rechte stukken. Dat ging redelijk. Toch moest ik die dag mijn meerdere erkennen en het onderspit delven.

Zaterdag, de koninginnenrit! Meer kilometers, meer hoogtemeters en vooral: langere klimmen. Niet iedereen van ons groepje had even goed geslapen. Maar met de mooie rit van de vorige dag nog in de benen gingen we weer goed gemutst van start. De langere klimmen reden we individueel op, om elkaar bij de volgende tussenstop weer te ontmoeten. 

In de middag volgden een paar klimmen elkaar snel op. De laatste klim voor de stop was een mooie lange loper. Bij het uitkomen van een bocht zag ik in de verte mijn kamergenoot met zijn jaknikkers zwoegen. Nu was het alles of niets, dit was mijn kans: erop en erover!

Bij de volgende stop was “gerechtigheid” het thema dat we met elkaar bespraken. Mijn excuses nog aan de inleider destijds, maar met de adrenaline nog in mijn lijf had ik op dat moment een heel ander gevoel bij gerechtigheid. Niet mijn kamergenoot maar mijn eigen ego was op dat moment mijn tegenstander… 

Al met al was het een fantastisch en vriendschappelijk MK-weekend waarbij plezier, inspanning en inspiratie de hoogmis vormden. Samen onder het bevrijdende kruis van onze Heer. Letterlijk: ook in Hauenstein had dit symbool van bevrijding een prominente plek op het dorpsplein.”