Het hele weekend ademde een heerlijke sfeer van ontspannenheid en ongedwongenheid.
Voorjaar 2014. Het wordt weer langer licht en de arm- en beenstukken kunnen steeds vaker thuisblijven op mijn ritjes over de polderdijken. Als mooi-weer-wielrenner kijk ik al vanaf oktober uit naar het moment dat je na het eten weer even lekker een rondje kunt wegtrappen in het avondlicht. Ik heb mezelf voor dat jaar verder nog geen doel gesteld, behalve dan zo veel mogelijk genieten op de fiets. In de herfst- en wintermaanden komt dat er gewoon een stuk minder van: je hebt het druk op je werk en vanzelfsprekend vraagt ook je gezinsleven vraagt tijd en aandacht. Mijn vrouw wijst me op een fietsweekend van 4discyle, voorloper van De Meesterknecht. ‘Is dat niet iets voor jou? Zou goed voor je zijn!’.
Daar zou ze wel eens gelijk in kunnen hebben, denk ik.
Ik haal sowieso altijd veel energie uit fietsen, en al helemaal wanneer dat ook nog eens in een mooie omgeving plaatsvindt. Maar daar doelt ze niet op, besef ik.
Het drukke en gejaagde leven zorgt er ook voor dat ik weinig tijd meer neem voor bezinning en nadenken of praten over je geloofsleven is niet meer zo vanzelfsprekend als vroeger. Misschien wel een goede aanleiding om daar weer eens wat aandacht aan te schenken, denk ik dan. Lekker een weekend fietsen, en in de tussentijd kan ik mooi m’n relatie met God wat oppoetsen. Ik laat het allemaal nog even bezinken, en over het fietsgedeelte heb ik geen twijfel: doen! Toch knaagt er wat: waarom ga ik pas nadenken over bezinning als het in combinatie met fietsen wordt aangeboden? Zou ik ook ja zeggen als het een weekend boekbinden, duivenmelken of blokfluit spelen zou zijn? Nee dus. Best wel hypocriet eigenlijk. Maar moet ik het dan maar niet doen?
Het spookt nog allemaal een paar dagen door mijn hoofd. Dan realiseer ik me dat er eigenlijk geen enkele reden is om niet te gaan. Ik stap over mijn weerstand heen en besluit me op te geven. Genieten van het fietsen en verder op me af laten komen wat het weekend me zal brengen. De voorpret begint bij ‘de ploegenpresentatie’. Een tourtocht op de Veluwe wordt aangegrepen voor een eerste kennismaking met alle deelnemers en de organisatie. Een leuke groep mensen zo bij elkaar. Sommigen rijden al jaren wedstrijden, anderen hebben dat jaar nog maar een paar honderd kilometer in de benen. De eerste helft rijden we samen in een grote groep, daarna worden we losgelaten om in ons eigen tempo naar de finish te rijden. Een paar jongens sleuren flink op kop en het groepje wordt kleiner en kleiner.
Kop over kop rijden we de resterende 50 kilometer door de bossen. Ik krijg er steeds meer zin in.
En een aantal weken later is het dan echt zover: het fietsweekend in de Ardennen. Ik had er al een paar keer eerder gefietst, maar een aantal beklimmingen die we zouden aandoen had ik nog niet toegevoegd aan mijn palmares. De Stockeu, de Wanne, de Rosier… zomaar een paar klinkende namen uit de finale van Luik-Bastenaken-Luik, die mij als dijk- en polderstoemper erg tot de verbeelding spreken. Je weet vantevoren dat ze pijn gaan doen, maar des te groter is de voldoening als je ze bedwongen hebt.Aangekomen op locatie krijgen we de groepsindeling te horen. In drie- en zestallen beleven we zowel de sportieve als inhoudelijke onderdelen. Qua fietsen maakte ik me niet zoveel zorgen: dat zou wel goed komen. Maar wat ik van die bezinningsmomenten moest verwachten wist ik niet zo goed.
Moet ik dan straks na 140km ploeteren over de vele ellendige 15% hellingen half gebroken en met de tong op m’n schoenen gedwongen gaan nadenken over mijn relatie met God? Nee dank u, daar zit ik niet op te wachten.
Niets bleek gelukkig echter minder waar. Het hele weekend ademde een heerlijke sfeer van ontspannenheid en ongedwongenheid. Fietsen werd afgewisseld met inhoudelijke momenten, maar ook met relaxen. Geen urenlange studies, maar korte verdiepingsmomenten en persoonlijke ervaringen van anderen. Als we zo toch eens iedere zondag kerk zouden kunnen hebben…
En verder de hele dag door goed eten en drinken: een stevig ontbijt, veel zoetigheid voor op de fiets en een lekkere warme maaltijd of BBQ na afloop. Tel daarbij op de goede sfeer, de leuke groep mensen, een goede organisatie en de mooie ervaringen op de fiets, alle ingrediënten voor een topweekend! Van mijn twijfel was na afloop niets meer over: een volgende keer zou ik zeker weer meegaan.
Jelle-Jan van Veelen
